Prowadzę mediacje według Porozumienia bez Przemocy (PbP), czyli Non Violent Communication (NVC) opisanego przez Marshalla B. Rosenberga. Podkreślał on, że to nie jest nowa metoda. Rosenberg zauważył i opisał coś, co niektóre osoby intuicyjnie stosowały już wcześniej.

Metoda ta jest oparta na empatii, oraz przekonaniu, że wszystkie słowa i działania, jakie podejmuje człowiek, również te działania, które oceniamy jako złe – mają za pierwotną przyczynę potrzeby. Są to np. potrzeba bezpieczeństwa, wspólnoty, autonomii, sprawczości, miłości, spokoju, potrzebę troski, potrzebę wzbogacania życia. Kliknij tutaj , żeby przeczytać więcej o rodzajach potrzeb.

Podczas mediacji prowadzonej według NVC i TSR potrzeby obu stron zostają nazwane i usłyszane przez drugą stronę. Stwarza to fundament porozumienia i wyróżnia moją metodę spośród innych. Sprawia ona, że mediacja jest przyjazna i skuteczna: pozwala na znalezienie rozwiązań „szytych na miarę”. Razem z porozumieniem między rozmówcami pojawia się na nowo kontakt i pomysły na rozwiązanie istniejącej sytuacji. Dzięki temu potrzeby obu stron mogą zostać uwzględnione w taki sposób, w jaki tego potrzebują.

Jako mediatorka ułatwiam także fazę uzgadniania i precyzowania rozwiązań, na jakie się zdecydujecie. Na wyraźną prośbę stron mogę zaproponować różne rozwiązania sytuacji, jednak sedno procesu mediacji to wspólne dochodzenie do rozwiązania, które jest korzystne dla obu stron. Często przed mediacją takie rozwiązanie wydaje się niemożliwe, jednak rozmowa o potrzebach podczas mediacji rzuca inne światło na możliwości, które posiadamy.

Jestem bezstronna i pomagam uczestni(cz)kom mediacji znaleźć wspólne rozwiązanie, tak aby potrzeby każdej, każdego z nich zostały wzięte pod uwagę.

Sesja empatyczna przeprowadzona w duchu NVC, tj. Porozumienia bez Przemocy to spotkanie z osobą, która uważnie wysłucha tego, co chcesz wypowiedzieć, i czego być może nie możesz nikomu innemu opowiedzieć. A może opowiadasz to bliskim i spotykasz się z brakiem akceptacji, niezrozumieniem, nieproszonymi radami, których masz już dość?

To czas, w którym uwaga rozmówczyni będzie w 100% dla Ciebie bez ocen i nieproszonych rad. Podczas sesji empatycznych czasem proponuję klientom odpowiednie „ćwiczenie” lub pracę z kartami zawierającymi pytania ułatwiające uporządkowanie myśli. Czasem pozostaję tylko przy słuchaniu, lub słuchaniu i rozmawianiu.

Doświadczenie pokazuje, że fakt bycia wysłuchaną, wysłuchanym bez oceny, z pełną akceptacją ma doniosłe znaczenie dla dobrostanu psychicznego. Zmienia działanie układu nerwowego.

Dzięki temu pojawia się przestrzeń na refleksję, oraz odblokowanie rozwoju osobistego.

Klientka po doświadczeniu pierwszej sesji empatycznej opisała to w ten sposób:

W trakcie naszej sesji czułam się słuchana i widziana. Było to błogie uczucie móc o tym mówić na głos przy uważnym, nie oceniającym świadku obserwującym to zamieszanie z zewnątrz. Dziękuję Ci za ten czas i za uwagę. Wielkim odkryciem było zidentyfikowanie kilku dręczących mnie uczuć, które nazwałam świadomie dopiero dzięki temu ćwiczeniu z 3 etapami. Było to ogólnie bardzo trafione i pomocne mi ćwiczenie. Choć niełatwe!

Sesja, lub kilka sesji empatycznych może przynieść ulgę, uspokoić myśli i emocje, a także odblokować życiowy impas.

Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach polega na pomaganiu w osiągnięciu określonego przez klientkę lub klienta celu. Nie polga natomiast na analizie problemu, który spowodował, że ktoś szuka wsparcia. Przedmiotem naszych rozmów będzie więc teraźniejszość i przyszłość.

TSR wpisuje się w postmodernistyczny nurt psychoterapii, w którym klient uważany jest za eksperta, a terapeuta za osobę, która pomaga osiągnąć cel i pamięta o celu, jaki wyznaczył klient. Jest najwczęściej terapią krótkoterminową (choć wszystko zależy od przypadku).

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że na koniec sesji TSR zaproponuję „pracę domową” będącą wsparciem pomiędzy sesjami.

Jeśli jest to sprawa sądowa, lub taka, która mogłaby skończyć się w Sądzie (a chcemy tego uniknąć), proces mediacji możemy zakończyć podpisaniem ważnej ugody. Jeśli taka będzie wola stron – wyślę ugodę do Sądu celem nadania jej klauzuli wykonalności.

Zachowuję poufność na każdym etapie rozmów.

Mediacja jest szansą na wyjście z konfliktu tak, aby obie strony wygrały (win-win).

Systemic Consensing to unikatowy i cenny proces, który pozwoli wybrać wersję korzystną dla grupy rozumianej jako całość.
Systemic Consensing, to odpowiedź na pytanie:
jak podjąć wspólną decyzję, ktora zamiast podzielić – scali grupę?

Systemic Consensing to prosta metoda moderowania procesu podejmowania decyzji przez grupy. W przeciwieństwie do stosowanego zwykle głosowania większościowego, metoda Uzgodnień Systemowych pozwala na uwzględnienie głosów sprzeciwu i bierze pod uwagę ich intensywność. Może być stosowana w firmach, w rodzinach, w grupach prywatnych, formalnych i nieformalnych, małych i dużych, stałych i efemerycznych. Zarówno wśród dorosłych, jak i wśród dzieci. Wymaga jednorazowego, wstępnego wprowadzenia grupy w metodę przez moderatorkę, moderatora.

Metoda Prostych Uzgodnień (Quick Consensing) pozwala na podejmowanie decyzji kiedy mamy mniej czasu, kiedy jest to decyzja o mniejszej wadze, nie wzbudzająca dużych emocji. Pozwala na sprawne przejście przez proces decyzyjny bez rozdrabniania sprawy w nieskończoność. Jest to znaczne ułatwienie przejścia przez proces decyzyjny do końca tak, aby pozostać z konkretną i adekwatną decyzją, co do której jest najmniejszy opór w grupie.

W odróżnieniu od głosowania większościowego i innych powszechnych metod głosowania, które są stosowane we współczesnym świecie metoda Prostych Uzgodnień Systemowych pozwala na efektywne i jednocześnie troskliwe wybranie rozwiązania, które nie wyklucza mniejszości w grupie. Dzięki temu nie ma osób, które muszą przełknąć niekorzystny dla siebie wybór grupy, i borykać się z frustracją.

Grupa możne sprawnie wcielać w życie decyzję, ponieważ nie ma zarzewia buntu, osób, które stosują bierny opór, czy też krytykują realizację na każdym kroku i narzekają wpływając na resztę grupy. Nie ma też możliwości manipulowania procesem i „kupowania” głosów. Szczegółowy Proces Uzgodnień Systemowych zawiera w sobie etapy, które minimalizują zagrożenia.

Alternatywą do Prostych Uzgodnienień jest proces podejmowania decyzji trudnych lub fundamentalnie ważnych: Proces Kreatywny. To proces wieloetapowy, wyzwalający nowe pomysły i zawierający w sobie fascynujący etap rozmów pomysłodawców z osobami, które wyraziły sprzeciw.

Stosowanie Systemic Consensing do podejmowania decyzji w firmie wzmacnia w pracownikach poczucie przynależności do organizacji i identyfikację z nią. Buduje postawę „my”.

Twórcą Systemic Consensing jest Erich Visotschnig. Nic nowego pod słońcem: podkreśla on, że „tylko” zebrał metody od wieków intuicyjnie stosowane przez ludzi, nazwał je i usystematyzował.

MEDIACJE RODZINNE

seria spotkań osób związanych ze sobą rodzinnie z zaakceptowanym przez wszystkich, neutralnym mediatorem lub mediatorką. W trakcie mediacji każdy uczestnik ma prawo do zabierania głosu i bycia wziętym pod uwagę. Każdy ma również prawo do sprzeciwu wobec proponowanych rozwiązań i zaproponowania innego rozwiązania.
Mediator lub mediatorka rodzinna może być osobą znajomą wspólnie wybraną przez rodzinę (jeśli się zgodziła i wszystkie strony sporu także), lub profesjonalnie przygotowaną do pełnienia tej roli osobą z zewnątrz.

MEDIACJE MAŁŻEŃSKIE

mediacje o specyficznym charakterze, ponieważ małżonkowie mają ze sobą szczególną więź. Jeśli mają wspólne dzieci, siatka spraw wokół tej relacji jest naprawdę gęsta. Mediacje małżeńskie zwykle mają na celu:

• poukładanie spraw ze względu na rozstanie,
• wspólną decyzję, czy być razem czy się rozejść,

lub uporządkowanie konkretnej kwestii we wspólnym życiu, z którego małżonkowie są ogólnie zadowoleni (np. brać kredyt czy nie? jak wychowywać dzieci? gdzie zamieszkać? itp itd)

MEDIATOR RODZINNY

osoba pełniąca funkcję mediatora zawodowo lub prywatnie dla osób powiązanych ze sobą więzami krwi lub powinowactwa. Osoba ta najczęściej wykazuje się sporym doświadczeniem życiowym i delikatnością, a także umiejętnościami w prowadzeniu rozmowy tak, aby prowadziła do zgody z uwzwględnieniem wszystkich zainteresowanych.

MEDIATOR LUB MEDIATORKA NVC

podczas mediacji NVC mediatorka kieruje się ciekawością i empatią, a także pozostawia stronom całkowicie wolne pole w kwestii wyboru konkretnego rozwiązania wierząc, że sami wiecie najlepiej, co jest dla Was korzystne i co się sprawdzi, a co nie. Mediacje NVC, czyli Mediacje wg Porozumienia bez Przemocy to proces, w którym w centrum uwagi są potrzeby klientów, oraz kontakt między nimi. Istnieją konkretne metody, którymi posługuje się, żeby zachować uważność wobec zmieniających się z chwili na chwilę uczuć uczestniczek/ków, i wobec stojących za tymi uczuciami potrzeb. Traktuje je jako drogowskazy i pomaga uczestnikowi mediacji nazwać je, a drugiej stronie – usłyszeć.

TERAPIA SKONCENTROWANA NA ROZWIĄZANIACH (TSR) LUB PODEJŚCIE SKONCENTROWANE NA ROZWIĄZANIACH (PSR)  

(ang. Solution Focused Brief Therapy – SFBT) – W 1969 roku Steve the Shazer zaczął badania nad terapią krótkoterminową. W 1978 roku wraz z Insoo Kim Berg założyli Brief Family Center w Miwaukee. Tu stworzyli model terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach.
Podstawową inspiracją było podejście systemowe. Nie poszukujemy przyczyn problemów, lecz patrzymy na cały system i zakładamy, że każdy ruch dokonujący się w ramach tego systemu jest ruchem, który wpłynie na cały system. Na poziomie filozoficznym jest to różnica między tymi modalnościami, które wywodzą się z z nurtu systemowego, a całą resztą terapii tradycyjnych, osadzonych w schemacie „musimy znaleźć przyczynę”.
[„Po jasnej stronie mocy”, Arias, Rotberg, 2021]

Cechą charakterystyczną tej ponowoczesnej terapii jest zwrócenie uwagi na zasoby klienta, z których może on korzystać podczas konstruowania swojej preferowanej przyszłości. Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach znajduje zastosowanie dla osób indywidualnych, par, małżeństw, rodzin. Podejście tego rodzaju z powodzeniem stosuje się także np. w niektórych szkołach i ośrodkach pomocy społecznej.

ASERTYWNOŚĆ

umiejętność zdawania sobie sprawy na bieżąco, czy granice osobiste są aktualnie przekraczane czy nie, i jeśli są, skuteczne reagowanie celem ich obrony. Np. umiejętność odmówienia, umiejętność wycofania się z niekomformowej sytuacji, umiejętność poproszenia o coś.

TERAPEUTA MAŁŻEŃSKI

Osoba, którą para wybrała do tej roli. Jest osobą, która postrzega parę jako całość i pilnuje celu terapeutycznego, jaki został wspólnie ustalony. Terapeuta małżeński traktuje dobro relacji jako cel, chyba, że zorientuje się, że w małżeństwie istnieje przemoc. Terapeuta małżeński zwykle pracuje w określonej modalności, np. ponowoczesnej lub tradycyjnej.

MEDIATOR, MEDIATORKA

osoba neutralna, bezstronna, która posiada umiejętności facylitacji rozmów zmierzających w kierunku ugody pisemnej lub zgody nieformalnej. Mediatora obowiązuje poufność i ścisła etyka zawodowa.

ZASADY MEDIACJI

• dobrowolność uczestnictwa w spotkaniach (w każdym momencie zarówno klient jak i mediator ma prawo przerwać spotkanie),
• bezstronność i bezinteresowność mediatorki lub mediatora (np. nie mediuje się, jeśli jedna lub obie strony są znajomymi mediatora),
• poufność procesu (mediator jest zobowiązany do pozostawienia dla siebie wszystkich informacji, które usłyszał w gabinecie),
• neutralność (brak wywierania presji),
• równość stron (np. nie prowadzi się mediacji w sytuacji, w której między stronami nie ma równowagi ze względu na przemoc lub władzę).

Proponuję przejrzeć listę potrzeb i zauważyć, które słowa wpadają w oko.

WSPÓŁZALEŻNOŚĆ

akceptacja
uznanie
bliskość
wspólnota
znaczenie
bycie braną branym pod uwagę
przyczynianie się do wzbogacania życia
bezpieczeństwo uczuciowe
empatia
uczciwość
(inspirująca szczerość, która pozwala nam czerpać naukę z naszych własnych ograniczeń)
miłość
otucha
szacunek
wsparcie
zaufanie
zrozumienie

POTRZEBA ŚWIĘTOWANIA

świętowanie rozwoju i ubogacania życia oraz spełnienia marzeń
opłakiwanie strat, utraty ukochanych osób, rozwianych marzeń, niezaspokojonych potrzeb
żałoba

ROZWOJU WE WSPÓLNOCIE

piękno
harmonia
natchnienie
porządek, ład
pokój

INTEGRALNOŚĆ

autentyczność
twórczość
sens
poczucie osobistej wartości

AUTONOMIA

swoboda wyboru marzeń, celów, wartości
swoboda wyboru planów:
– jak spełnić marzenia
– osiągnąć cel
– wartość

TROSKA O CIAŁO I POTRZEBY FIZYCZNE

powietrze
pożywienie
woda
ruch
higiena
bezpieczeństwo w obliczu przyrody
(np. ochrona przed niebezpiecznymi zwierzętami)
odpoczynek
wyrażanie swojej seksualności
schronienie
dotyk

ZABAWA

bawienie się
śmiech

Mediatorka lub mediator pyta, jaki cel mają mediacje, czy też: jak wyobrażasz sobie najlepsze możliwe zakończenie tych mediacji. Pyta, czy masz pomysł na rozwiązanie, lub czy masz sprzeciw wobec propozycji, która padła z drugiej strony – i takie same pytania zadaje drugiej stronie.

Sesja TSR to spotkanie, podczas którego będziesz wysłuchana, a także otrzymasz pytania kierujące uwagę ku zasobom (wartościom, z których możesz korzystać) aby zbudować swoją przyszłość – taką, jakiej chcesz i potrzebujesz. Często u klientów pojawia się podczas sesji poczucie sensu i pomysł, jaki zrobić pierwszy krok. Więcej o sesjach TSR na blogu „W zgodzie ze sobą”i w Słowniczku powyżej.

Terapia pary w tym podejściu zaczyna się od razu od mojego wspólnego spotkania z dwójką osób. Spotkania mają taki cel, jaki zostanie wspólnie ustalony. Każde spotkanie prowadzone jest tak, by było jak najbardziej pożyteczne dla relacji.
Więcej o sesjach terapii par i terapii małżeńskiej TSR na blogu „W zgodzie ze sobą” oraz w Słowniczku.

Zasoby to wartości, które posiadasz i z których możesz korzystać. Np. zdrowie, wykształcenie, znajomi, pieniądze, praca, umiejętności społeczne, cechy charakteru, nieruchomości, wiedza, wrażliwość, doświadczenie życiowe, otwartość na korzystanie z pomocy…. i tak dalej. Jakie są Twoje zasoby?

Twoja preferowana przyszłość to po prostu to, jak chcesz, żeby potoczyły się losy Twojego życia. Czy marzysz o tym od czasu do czasu?

Ja zwykle używam słowa „empatia” na określenie stanu głębokiego zrozumienia kondycji rozmówcy bez popadania w odczuwanie tego samego, co on, a „współczucie” na określenie wpadnięcia w ten sam stan emocjonalny, co rozmówca – i w tym przypadku nie ma możliwości terapeutycznego pomagania mu / jej.

Istnieją jednak osoby i wydawnictwa używające tych słów odwrotnie. Np. W książce „Homo Sapiens” Rutgera Bregmana za sprawą takiego a nie innego tłumaczenia jest tak właśnie. Nie zmienia to faktu, że książka jest wspaniała i bardzo ją polecam!

To czas, w którym będziesz wysłuchana, wysłuchany z uwagą i akceptacją. Będę od czasu do czasu zadawała pytania, które pomogą dotrzeć do niedotykanych na codzień warstw myśli i uczuć. Często u klientów pojawia się podczas sesji wgląd i ulga. Więcej o sesjach empatycznych na moim blogu.

Mediacje można prowadzić w każdym przypadku różnicy zdań, przy jednoczesnej chęci dojścia do wspólnej decyzji – czyli wtedy, kiedy potrzebujemy zadbać o swoje potrzeby, a jednocześnie chcemy też wziąć pod uwagę potrzeby drugiej strony. Można też traktować mediacje NVC jako sposób na zadbanie o ważną bliską relację, choć w zasadzie sesją dedykowaną dla takich przypadków jest sesja terapii par.

Oto przykłady tematów mediacji:

• Rozwód – chcemy łatwej i szybkiej rozprawy w sądzie, dlatego przed rozwodem podpiszemy ugodę dotyczącą opieki nad wspólnym dzieckiem lub dziećmi.
• Wspólnicy szukają zgody w kierowaniu sprawami swojej firmy.
• Konflikt wewnętrzny, np.: „nie wiem, czy założyć firmę”, „nie wiem, czy chcę rozwodu, trudno mi zdecydować o wyprowadzce, żona prosi, żebym się wyprowadził, boję się, że zranię dzieci” lub „nie wiem, czy chcę rozwodu, a może jeszcze zaczniemy się z mężem dogadywać, czasem bywa tak dobrze, a czasem tak źle” (zapraszam na sesje indywidualne).
• Z rodzeństwem – aby ustalić sprawy spadkowe.
• Rodzic i dorosłe dziecko chcą ustalić zasady mieszkania razem lub sprawy majątkowe.
• Współlokatorzy chcą ustalić zasady mieszkania razem, płacenia czynszu, wspólnego psa.
• Sąsiedzi, którzy mają konflikt o płot, o gołębie, o hałas, inne…
• Osoby, które przestały się odzywać do siebie dawno temu chcą odnowić kontakt, jednak boją się spotkania w cztery oczy, potrzebują bezpieczeństwa i kogoś trzeciego, kto zadba o formę rozmowy tak, aby była bezpieczna dla uczestniczek, uczestników.
• Młody człowiek zniszczył ogrodzenie działki. Starsza pani, posiadaczka tej działki, chciałaby porozmawiać z nim w obecności mediatorki zamiast kierować sprawę na Policję. Oboje zgadzają się na tę formę rozmowy i chcą znaleźć rozwiązanie.

Powyższa lista nie wyczerpuje wszystkich możliwości.

Można mediować w każdym temacie, w którym zależy nam na rozwiązaniu biorącym pod uwagę wszystkich zainteresowanych. Nie można jedynie za sprawą ugody postanowić o sprawie, o której decyduje Sąd: np. o rozwiązaniu małżeństwa lub o ograniczeniu praw rodzicielskich.

Terapia par jest dla osób bliskich chcących zadbać o swoją relację w życiu prywatnym.
Przykładowe tematy terapii par:

• Dwie kobiety, które się głęboko przyjaźniły chcą zrozumieć, co się dzieje, naprawić relację między sobą i znów zacząć się spotykać i wspierać.
• Para chce podjąć decyzję, czy adoptować dziecko, i mają odmienne zdanie na ten temat lub co najmniej jedna z osób nie wie, co zdecydować i się waha.
• Dwie bliskie osoby, które się kłócą i nie potrafią wskazać jednego, konkretnego problemu.
• Spór pary na tle religijnym często zakłóca mir domowy lub przeszkadza w spotkaniach rodzinnych.
• Odkąd pojawiło się pierwsze lub drugie dziecko, para utraciła czuły kontakt ze sobą i żyje „obok siebie” rozmawiając tylko o sprawach organizacyjnych. Chcą odzyskać magnetyzm, bliskość i czułość.
  

Para to nie musi być małżeństwo. Z sesji TSR mogą korzystać także pary: konkubinaty, rodzic z dorosłym dzieckiem, rodzeństwo, przyjaciele i tak dalej.

Jeśli nadal nie jest jasne, czy wybrać mediację czy terapię par, wybierzcie mediacje. Tak czy inaczej będę odpowiednio reagowała na to, co pojawia się na sesji.

Mediacje NVC mają bardzo podobne lub wręcz takie same założenia, jak mediacje klasyczne: są to wartości takie, jak szacunek, bezstronność, poufność, równowaga stron, docieranie do potrzeb, rozwiązanie korzystne dla obu stron. Różnią się zasadniczo tym, jak te postulaty są realizowane w praktyce.

Mimo deklarowanych wartości doświadczenie zwykłej mediacji i mediacji w duchu NVC znacząco różnią się od siebie.

Prowadzę mediacje w duchu NVC.

Nie stosuję żadnego rodzaju manipulacji czy też presji, aby strony podpisały ugodę, ani nie namawiam do podpisania ugody, która nie jest zaakceptowana przez którąkolwiek ze stron.

Istnieją konkretne metody, którymi posługuję się, żeby zachować uważność wobec zmieniających się z chwili na chwilę uczuć uczestniczek/ków, i wobec stojących za tymi uczuciami potrzeb. Traktuję je jako drogowskazy i pomagam uczestnikowi mediacji nazwać je, a drugiej stronie – usłyszeć.

Dbam o siebie poprzez superwizje i sesje empatyczne, tak aby być w stanie nie oceniać i zachowywać prawdziwą bezstronność w trakcie mediacji.

Jako, że chcę być szczerze obecna w procesie, sama także wyrażam swoje aktualne uczucia i potrzeby związane z mediacją, jeśli przysłuży się to budowaniu naszej relacji i wzajemnego zaufania.

Podczas mediacji NVC kieruję się ciekawością i empatią, a także pozostawiam stronom całkowicie wolne pole w kwestii wyboru konkretnego rozwiązania wierząc, że jesteście najbardziej kompetentnymi osobami w tym, co jest dla Was najlepsze i co Wam będzie służyło.

Moja odpowiedź brzmi: tak, w zasadzie wszystkie konflikty, łącznie z konfliktami wartości, które czasem bywają określane jako niemediowalne. Metoda, którą stosuję zakłada, że za każdym działaniem człowieka stoją jego potrzeby.

Dotarcie do nich i nazwanie ich zmienia postać rzeczy, nawet kiedy chodzi o konflikt wartości, o czym można się przekonać podczas mediacji.

Ciekawostką jest, że metodą NVC można prowadzić także mediacje konfliktu wewnętrznego. Takie sesje są możliwe podczas konsultacji indywidualnych.

Nie. Mediacje w nurcie NVC uprawdopodabniają znalezienie kontaktu i porozumienia między stronami. Mediatorka stwarza sprzyjające warunki ku temu. Czy i jakie wspólne rozwiązanie zostanie znalezione – to zależy od uczestników.

Jest to wstępny proces mediacji polegający na indywidualnych spotkaniach każdej ze stron z mediatorką (należy zarezerwować sesję indywidualną). Żeby zapisać się na mediacje najpierw zarezerwujcie sobie po sesji indywidualnej, i dopiero potem zobaczycie, czy chcecie już spotkać się razem, czy potrzebnych będzie więcej sesji indywidualnych. Powinno ich być po tyle samo dla każdej osoby, żeby zadbać o równowagę stron.

Sędzia może zaproponować konkretnego mediatora. Czasem w piśmie urzędowym sformułowanie brzmi dość kategorycznie, lecz w istocie strony mają prawo do wyboru innej osoby tak samo jak do odmówienia uczestnictwa e mediacjach.

Mediatorzy różnią się od siebie osobowością, wykształceniem, doświadczeniem oraz metodą rozmowy stosowaną podczas mediacji.

Warto rozważyć różne możliwości i wspólnie wybrać takiego mediatora i taki rodzaj mediacji, wobec którego żadna ze stron nie czuje sprzeciwu.

To stworzona przez Marshalla Rosenberga metoda odzyskiwania bliskości z bliskimi i porozumienia z osobami, które spotykamy w życiu.

Kliknij tutaj żeby zobaczyć nagranie wykładu twórcy Porozumienia bez Przemocy.

Marshall Rosenberg wybrał symbole żyrafy i szakala do zobrazowania sposobu komunikacji, który sprzyja, i który nie sprzyja porozumiewaniu się oraz budowaniu bliskości.

Język żyrafy to język, w którym komunikujemy fakty, uczucia, potrzeby oraz prosimy. Język szakala to język ocen, strategii, porównań, interpretacji oraz żądań. Czasem się przydaje, lecz kiedy naprawdę zależy nam na dojściu do harmonii wewnętrznej lub na relacji z drugą osobą, warto mówić żyrafim.

Kiedy prowadzę mediacje w duchu NVC, to tak, jakbym tłumaczyła z szakalego na żyrafi.

Non-violent Communication, czyli Porozumienie bez Przemocy, a właściwie Komunikacja bez Przemocy to także nowe spojrzenie na to, jak się traktuje samą siebie, samego siebie.

Nie. Porozumienie bez Przemocy jest dla wszystkich, którzy chcą.

Fakt, że w nazwie tej metody występuje słowo „przemoc” nie oznacza nic ponad to, że Marshall Rosenberg uważa niektóre sposoby zwracania się do kogoś lub zachowania za przemoc, np. obrażanie się i uporczywe milczenie, ocenianie, karząca reakcja na odmowę (tj. żądania zamiast próśb) i inne.

Nie prowadzi się mediacji, jeśli któraś z osób jest zastraszona:
w przypadku, kiedy jedna strona doświadcza przemocy ze strony drugiej osoby – mediacja między nimi nie jest odpowiednią metodą na znalezienie rozwiązania. W takim przypadku należy poprosić o pomoc, rozważyć izolację stron i konsultację z terapeutą lub ewentualnie zgłosić ten fakt na Policję.
Jeśli między tymi osobami istniała przemoc dawno w przeszłości, a osoba, która to przetrwała nie ma związanej z tym, aktywnej traumy, wtedy można przeprowadzić mediacje.
Mediacje między osobami, które są w relacji władzy (np. szef i zależna od niego pracowniczka) są kontrowersyjne, wg mnie nie są możliwe.

Nie prowadzi się również mediacji z osobą w żałobie.

Aby odpowiedzieć sobie na to pytanie możesz rozwiązać np. ten test.

UWAGA! Przemoc jest procesem, który postępuje.

Jeśli teraz formą przemocy jest zachowanie pasywno-agresywne, zawstydzanie Cię przy ludziach, podcinanie skrzydeł, okłamywanie, blokowanie przejścia w drzwiach, wymuszanie seksu przez zawstydzanie lub wydzielanie pieniędzy, za jakiś czas ta forma zapewne przybierze na sile, może pojawić się więcej siły fizycznej i manipulacji oraz ostrych słów i zachowań które zagrażają Ci fizycznie.
Ofiary często wplątują się w sytuację przemocy nikomu o tym nie mówiąc – np. ze wstydu, lub dlatego, że okresy złe są przeplatane okresami „miodowymi”.

Warto nazwać przemoc po imieniu i wyznaczyć jasne granice swojej wolności i godności osobistej, nawet jeśli jest to pierwszy przejaw przemocy wobec Ciebie, nawet jeśli oceniasz go jako „lekki”.

Przede wszystkim powiedz o tym komuś, kto Cię zrozumie i stanie po Twojej stronie. Jeśli nie masz takiej osoby wśród bliskich, skorzystaj z oferty organizacji pomocowych, feministycznych, Niebieskiej Linii lub psychoterapeuty dostępnego na NFZ lub prywatnie w Twojej okolicy i spotkaj się z osobą, której będziesz mogła (mógł) wszystko opowiedzieć. Skonsultuj swoje pomysły na wyjście z sytuacji. Razem ustalcie plan działania. Przeczytaj „Moją siłę” Justyny Moraczewskiej.Obejrzyj TEDa „Różnica pomiędzy zdrową a toksyczną miłością” Katie Hood.

Aby mediacja mogła się rozpocząć potrzebna jest pewność, że taka jest intencja obu stron.

Pierwszym krokiem, czasem trudnym ale niezbędnym jest samodzielne zaproponowanie drugiej stronie próby znalezienia rozwiązania korzystnego dla obu stron podczas mediacji i otrzymanie twierdzącej odpowiedzi. Forma jest obojętna: telefon, e-mail, prywatny list na papierze czy też oficjalna propozycja za pośrednictwem adwokata, członka rodziny albo przyjaciela. Jest także potrzeba wyboru konkretnej mediatorki lub mediatora tak, aby obie strony wstępnie zaakceptowały tę osobę.

Wtedy można zacząć szukać terminu i na tym etapie mediatorka może przejąć korespondencję z drugą stroną, aby ustalić termin premediacji (indywidualnie), oraz pierwszego wspólnego spotkania mediacyjnego.

Listę dostępnych rodzajów sesji oraz kalendarz dostępności można znaleźć na stronie Oferta.

Sesje online są tak samo skuteczne, jak sesje stacjonarne.
Aby wziąć udział w spotkaniu online potrzebujesz komputer z kamerą i mikrofonem, i pomieszczenie, w którym nikt Ci nie będzie przeszkadzał.

Jeśli biorą państwo udział w sesji we dwoje, trzeba będzie siedzieć blisko siebie przed jednym komputerem albo używać dwóch komputerów i być w dwóch osobnych pomieszczeniach, żeby dźwięk się nie sprzęgał. Druga wersja jest znacznie bardziej komfortowa.

Zazwyczaj rozmawiamy na Skypie. Przed sesją on-line zadbaj o prywatność, komfort i jakość połączenia. Zacznij logować się 5-10 minut przed sesją. Słuchawki z mikrofonem umieszczonym na kablu nie sprawdzają się, podobnie trudno się rozmawia, jeśli używa się smartfona zamiast komputera.

Kliknij tu, aby odnaleźć mnie na Skypie. Do rozmowy na Skypie można dołączyć bez zakładania konta.

Kliknij tutaj , jeśli chcesz zostawić swoją opinię w Google (zalecane).

Kliknij tutaj , jeśli chcesz zostawić swoją opinię na portalu „Znany Lekarz”.

Proszę o przysyłanie opisów wrażeń i opinii na adres: [email protected], bardzo chętnie je czytam i odpowiadam na nie, a także, jeśli tak uzgodnimy, publikuję. Alternatywnie można zostawić opinię na portalu znanylekarz.pl.

• Domyślnie wszystkie sesje są poufne.
• Nikt nie nagrywa sesji. Po uzgodnieniu tego z drugą stroną można robić notatki.
• Sesje są dobrowolne na każdym etapie dla wszystkich stron łącznie z mediatorką, terapeutką par.
• Mediatorka, terapeutka par jest neutralna i bezstronna.
• Za to, czy dojdzie do porozumienia lub podpisania ugody odpowiedzialni są klienci.
• Jeśli istnieje sprawa sądowa, mediatorka nie zeznaje w Sądzie po żadnej stronie.
• Sesję można odwołać do 48h przed jej terminem. Za umówioną i nieodwołaną na czas sesję należy zapłacić. Nieodwołane sesje przepadają. Terapeutka może zaproponować termin zastępczy w granicach możliwości i może się zdarzyć, że takiego terminu nie będzie.
• Sesja trwa 50 minut jeśli zacznie się o czasie: spóźnienie klientki lub klienta nie przesuwa momentu jej zakończenia.
• Regulamin dostępny na podstronie „Regulamin” wraz z polityką prywatności.
• Ceny sesji podane są w dziale Oferta.
• Zapisy i płatności odbywają się on-line poprzez tę stronę internetową po kliknięciu zielonego przycisku „wolne terminy” lub „zarezerwuj termin”. Można zapłacić kartą lub Blikiem.

Skrót w formie 1-minutowego filmiku.